Μία πρόκληση για τις τράπεζες

Με βάση τον πρόσφατα αναθεωρημένο  στόχο των τραπεζών για την μείωση των κόκκινων δανείων μέχρι το τέλος του 2019 , θα πρέπει το σύνολο των προβληματικών δανείων να μειωθεί κατά 37 δις ευρώ στο διάστημα από τον  Ιούνιο 17 μέχρι τον Δεκέμβριο 2019 . Από 101,3 δις που ήταν τον Ιούνιο 2017 να μειωθεί  στα 64,2 δις   .

Η μείωση αυτή σύμφωνα με το πρόγραμμα θα προέλθει  από πωλήσεις δανείων σε Funds 31,3% , από ρευστοποιήσεις δανείων 28,6% , από διαγραφές δανείων 28,5%, και από εισπράξεις μόλις το 9,5% .  Τα παραπάνω ποσοστά δείχνουν και την κατεύθυνση επίλυσης του προβλήματος , διότι   το 60% της μείωσης των υπολοίπων  θα προέλθει από αναγκαστικές ενέργειες και όχι από συναινετικές λύσεις .  Οι ρευστοποιήσεις κατά κανόνα προέρχονται  από δικαστικές ενέργειες , αλλά και η πώληση των δανείων στα Funds αναμένεται να οδηγήσει σε αναγκαστικά μέτρα είσπραξης.   

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για την Νομισματική πολιτική ( Δεκ . 2017 ) οι συσσωρευμένες προβλέψεις των τραπεζών επαρκούν για να καλύψουν το 50% του συνόλου των προβληματικών δανείων , ενώ το υπόλοιπο 50% καλύπτεται ικανοποιητικά από εμπράγματες εξασφαλίσεις , οι οποίες έχουν εκτιμηθεί βάσει συντηρητικών εκτιμήσεων .

Οι τράπεζες επομένως έχουν περιθώρια , χωρίς να επιβαρύνουν τους ισολογισμούς τους , να προχωρήσουν  σε πιο δραστικά μέτρα ενεργητικής διαχείρισης του προβλήματος που θα περιλαμβάνουν α) μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις των δανείων βιώσιμων επιχειρήσεων  σε συνδυασμό με  β)  μια γενναία διαγραφή  μέρους του δανείου ,με την προϋπόθεση ότι η διαγραφή αυτή θα οδηγήσει  την  επιχείρηση στη βιωσιμότητα και στην εξυπηρέτηση του υπολοίπου δανείου .  Εφόσον το « κούρεμα » δεν υπερβαίνει τις προβλέψεις που έχει κάνει η τράπεζα δεν θα επιβαρύνει τον ισολογισμό της και ουσιαστικά θα έχει « σώσει » μια βιώσιμη επιχείρηση .

Μέσα  σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο όσον αφορά   α) τις βιώσιμες επιχειρήσεις που πρέπει πάση θυσία να βοηθηθούν με τις αναγκαίες αναδιαρθρώσεις και την διαγραφή μέρους του δανείου  προκειμένου να  συνεχίσουν την λειτουργία τους προς όφελος των ιδίων , των τραπεζών και της οικονομίας  β)  των μη βιώσιμων επιχειρήσεων και των  στρατηγικών κακοπληρωτών για τους οποίους θα πρέπει να ακολουθηθεί μια αποφασιστική  πολιτική οριστικής λύσης .

Η εφαρμογή του Νόμου 4469/17 με την λειτουργία της πλατφόρμας για τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης των οφειλών που τέθηκε σε λειτουργία τον Αύγουστο του 2017 ,  φαίνεται από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα , ότι  δεν  μπορεί να δώσει  λύση στο τεράστιο πρόβλημα των κόκκινων δανείων . Ο Νόμος προϋποθέτει μια χρονοβόρα και γραφειοκρατική διαδικασία που επιβαρύνει ιδιαίτερα τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις  και δεν διαθέτει αυτοματισμούς λύσεων που θα συντομεύουν τον χρόνο και θα διευκολύνουν τη διαδικασία Νικόλαος Ι. Γιαννούλης